यमराज : बेटा तू पाप – पुण्य दोन्ही केले आहेस, यासाठी तुला स्वर्गातच नरक मिळेल….
छोटू : ते कसं काय……
यमराज : रोज रात्री तुला दोन ग्लास दारू मिळेल, आणि एक अप्सरा मिळेल….
छोटू : हे तर स्वर्गच स्वर्ग आहे….
यमराज : त्या ग्लासाला भोक असेल….
परंतु अप्सरेला नाही….😟😟😟😟
मायबोलीकरांच्या सोईसाठी नवीन संदर्भ ग्रंथ बनवायचा विचार आहे. कमीत कमी कष्टात, कॉपीपेस्टचा फायदा करून घ्या.
ऑऑ = ऑलिव्ह ऑइल
हॉडॉ = हॉट डॉग
मावे = मायक्रोवेव्ह
पुपो = पुरण पोळी
कोपू = कोल्हापूर
फोभा = फोडणीचा भात
मुडाखि = मुगाच्या डाळीची खिचडी
गबामो = गणपती बाप्पा मोरया
या ग्रंथात अजून भर घालावी अशी नम्र विनंती. _/|\_
माझ्या मते मिनिमॅलिझम हे एक फॅड आहे. पैसे असतील, परवडत असेल आणि आवड असेल तर जरूर नव्या गोष्टी विकत घेऊन त्यांचा उपभोग घ्यावा. (म्हणजे उपलब्ध रिसोर्स वापरावेत, नुसते गोळा करून ठेऊ नयेत.) मात्र enough (पुरेसे) किती, needs vs wants (गरज vs चैन) ते कळले पाहिजे. मी या मताचा आहे. परवडत असून आणि आवड असूनही मिनिमॅलिझमच्या नावाखाली मन मारून जगणे मलातरी आवडत नाही. परवडत नसेल किंवा आवडत नसेल तर लोक तसेही लोक मर्यादित गरजांमध्ये जगतातच, त्यासाठी मिनिमॅलिस्ट व्हायची गरज नाही.
Optimum utilization of any resource is the most critical point, not elimination of resources. जगातील कुठलाही रिसोर्स Reduce, Reuse, Recycle या तत्त्वाने वापरला की बस, मग ते रिसोर्सेस म्हणजे घरातील भांडीकुंडी, कपडे असोत किंवा निसर्गातील ऑईल, पाणी असोत.
गंमत म्हणजे आयुष्यातील सर्वात महत्त्वाचा रिसोर्स म्हणजे वेळ. पण दुर्दैवाने त्याचा विचार करताना कुणीच दिसत नाही.
Whose woods these are I think I know.
His house is in the village though;
He will not see me stopping here
To watch his woods fill up with snow.
कवी जंगलातून चालता चालता थांबलाय. विचार करतोय की हे जंगल कुणाचे आहे? मला कदाचित माहीत आहे. पण तो मालक तर दूर कुठेतरी रहातो. मी इथे थांबलोय ते तर त्याला कळणार नाही. (मला इथे कवी हा अतिशय एकाकी आहे, असे वाटते. धार्मिक वृत्तीच्या लोकांना कदाचित असे वाटेल की त्याला देवाची आठवण येत आहे, हे जंगल देवाच्या मालकीचे आहे वगैरे वगैरे.)
My little horse must think it queer
To stop without a farmhouse near
Between the woods and frozen lake
The darkest evening of the year.
माझा घोडा पण माझ्या इथे थांबण्याने अचंबित झाला आहे की मी इथे अचानक का थांबलो, आजूबाजूला एकही घर नसताना, सोबतीला फक्त गोठलेला तलाव आहे, अतिशय थंडीची भयाण रात्र आहे, तरीही कवी का थांबला आहे इथे? (पण मला हे निसर्गाचे शांत, एकाकी रूप आवडते, निसर्गाच्या सान्निध्यात, मला इथे एक प्रकारची शांतता मिळते)
He gives his harness bells a shake
To ask if there is some mistake.
The only other sound’s the sweep
Of easy wind and downy flake.
माझा घोडा माझ्या या अवचित वागण्याने गोंधळून गेला आहे. तो मान हलवून, त्याच्या गळ्यातल्या घंटा वाजवून मला विचारतोय की माझी काही चूक झाली आहे का? तू अचानक इथे का थांबलास? ( पण त्याला कसे कळणार की मला इथे निसर्गाच्या सान्निध्यात आवडते जिथे शांतता आहे, फक्त मंद असा वारा वहात आहे)
The woods are lovely, dark and deep,
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.
कुणाला कसे कळणार की हा निसर्ग इतका सुंदर आहे कारण तो इतका शांत, एकाकी आणि धीरगंभीर आहे. मला या निसर्गासोबत अजून थोडा वेळ घालवायला आवडेल. पण काय करणार, माझ्यावर जबाबदाऱ्या आहेत त्यामुळे इच्छा असूनही मला इथे थांबता येणार नाही. मला आयुष्यात पुढे जावेच लागेल, माझी इच्छा असो वा नसो तरीही. पण माझी खात्री आहे की मला एकदा (कायमची) झोप लागली की या निसर्गाशी एकरूप होता येईल.
Sometimes, there is a mistake in this poem. Last paragraph is written as:
The woods are lovely, dark, and deep. (With Oxford comma)
Robert Frost meant to write:
The woods are lovely, dark and deep. (Without Oxford comma) He meant that the woods are lovely because they are dark and deep.
When Oxford comma is used, the comma changes the meaning to convey a meaning that the woods are lovely and dark and deep.
That’s not what Robert Frost intended.
https://crisiscribnotes.substack.com/p/the-oxford-comma-is-provocative-revered
जे लोक जगण्यासाठी न खाता, खाण्यासाठीच जगतात आणि मग वजन वाढले की कमी करण्यासाठी जीवाचा आटापिटा करत बसतात, त्यांच्याबद्दल अजिबात सहानुभूती नाही. आयुष्यात सगळ्यात चांगली गोष्ट असेल तर ही आहे की प्रत्येकाला स्वतःचे वजन स्वतःलाच उचलावे लागते.
विशिष्ट धर्म नाही पण मुळात धर्म ही संकल्पनाच मानवी समाजासाठी किती घातक आहे, हे मनुष्याला कळत नाहीये हे दुर्दैवी आहे.
मुळात लेखक कुठल्याही सार्वजनिक माध्यमात का लिहितो ? >>
खाज आहे म्हणून. अनेक लेखक, उदा. ब्लॉगर किंवा सोशल मीडियावर लिहिणारे लिहितात, अगदी प्रसिद्धी किंवा पैसे मिळाले नाही तरीही.
प्रसिद्धी, पैसा हे हवे असतात, नाही असे नाही. पण मूळ उद्देश तो नाही. स्वतः ची कंड शमवणे हा आहे. (याचे कारण हे ही असू शकते की लेखन करणे बऱ्याचदा फुकट असते, त्याला पैसे पडत नाहीत).
माझ्या मते, जे हे स्पष्टपणे मान्य करतात ते जेन्युईन लेखक असतात. त्याच्यानंतर आम्ही प्रसिद्धी, पैसे मिळावे म्हणून लिहितो, असे मान्य करणारे. सर्वात शेवटी, आम्ही वाचकांसाठी लिहितो असे म्हणणारे, ते पक्के खोटारडे आणि भामटे.
भारतात जिथे तिथे गांधी, नेहरू यांची नावे दिसतात. त्यांच्या नावाने रस्ते, उद्याने, वेगवेगळी स्मारके, पुतळे, संस्था या सरकारी खर्चाने बांधल्या आहेत. महाराष्ट्रातपण छत्रपती शिवाजी, ठाकरे यांची नावे सगळीकडे दिसतात.
पण भारताचे खरे शिल्पकार जे आहेत, त्यांना भारतीय विसरलेत का? असा प्रश्न पडतो.
सुरुवात करुया भारतीय सैन्यापासून. सैन्याचे शौर्य आणि त्याचे कौतुक करणारी आर्मी. पण बांगलादेश स्वातंत्र्याचे शिल्पकार, आर्मीचे सर्वोच्च रँक असणारे फील्ड मार्शल सॅम माणेकशॉ जेव्हा दिवंगत झाले, तेव्हा कुठे होते? ५ स्टारच्या या ऑफिसरच्या अंत्यविधीला राष्ट्रपती, उपराष्ट्रपती, पंतप्रधान, डिफेन्स मिनिस्टर, तिन्ही दलांचे (भूदल, नौदल, वायुदल) चीफ ऑफ स्टाफ, राज्याचे मुख्यमंत्री कुणीही हजर न्हवते. इतकेच नाही तर राष्ट्रीय दुखवटा पण जाहीर केला गेला नाही.
असेच दुसरे उदाहरण म्हणजे जे आर. डी. टाटा यांचे. त्यांच्यामुळे भारतात एअर इंडिया ही विमानसेवा सुरू झाली. नवी मुंबई विमानतळाला नाव कुणाचे द्यावे, या चर्चेत त्यांचे नाव पण सुचवले गेले होते. खरं तर फार पूर्वीच मुंबई विमानतळाला त्यांचे नाव द्यायला हवे होते. यावेळी ती चूक सुधारायची संधी होती, पण तसे होणार नाही याची हळहळ वाटते. नेहमीप्रमाणे राजकारणात जे.आर.डी. टाटा यांचे नाव मागे पडणार यात मलातरी शंका नाही. गांधी, नेहरू, शिवाजी, ठाकरे, इतर स्थानिक राजकारणी यांच्यापुढे फडतूस टाटांना कोण विचारतो?
सध्या दिवसेंदिवस ग्राहकाची गळचेपी करण्याचे प्रयत्न सुरू आहेत. त्याची थोडक्यात माहिती देण्यासाठी हा प्रपंच.
१. किंमती स्पष्ट आणि सुलभ पद्धतीने दाखवल्या जात नाहीत, खूप फसवाफसवी केली जाते. हे प्रकार विशेषतः ऑनलाईन खरेदीत जास्त दिसतात. शिपिंगला किती पैसे लागतील ते मुद्दाम सांगितले जात नाही वगैरे.
२. कुठलीही वस्तू किंवा सुविधा मालकी तत्त्वावर विकण्याऐवजी, भाड्याने विकली जाते. उदा. बरीचशी ई-पुस्तके. किण्डलवरील, तुम्ही विकत घेतलेली पुस्तके अॅमेझॉन त्यांच्या मर्जीनुसार उडवू शकते.
३. फक्त एकदाच माल विकण्याऐवजी subscription model ग्राहकाच्या गळ्यात मारले जाते. बर्याचदा हा प्रकार नकळत केला जातो.
४. हे subscription model ग्राहकाला सहजपणे रद्द करता येऊ नये, म्हणून त्याला जास्तीत जास्त त्रास दिला जातो. उदा. न्यूयॉर्क टाईम्स वृत्तपत्र.
५. ग्राहकाने विकत घेतलेली वस्तू त्याला स्वतःला किंवा इतरांकडून दुरुस्त करता येऊ नये म्हणून Right-to-repair ला विरोध केला जातो. उदा. अॅपल, जॉन डिअर (ट्रॅक्टर कंपनी)
६. Dark patterns वापरले जातात. उदा. अकाउंट सहजासहजी बंद करता येत नाही.
७. वस्तू विकत घेण्यापूर्वी तुलना करता येऊ नये म्हणून एकच प्रॉडक्ट वेगवेगळ्या नावाने विकले जातात किंवा छापील किमतीपेक्षा कमी किमतीत विकायला रिटेलर्सना बंदी केली जाते. बर्याच लक्झरी प्रॉडक्टसाठी हा प्रकार केला जातो.
८. खूपश्या टेक कंपन्यांनी, व्यक्तीबरोबर प्रत्यक्ष बोलून सपोर्ट देण्याचा मार्ग बंद केला आहे. फक्त ईमेलवरच उत्तर मिळते. खूप त्रास झाला तर ग्राहकाला सोशल मिडियाचा आधार घ्यावा लागतो आणि आरडाओरडा करून कंपनी मदत करेल याची वाट बघावी लागते.
९. बहुतेक सगळीकडे लवाद (arbitration) चाच पर्याय असतो, कंपनीला कोर्टात खेचता येत नाही.
१०. कंपन्या मात्र कुठलेही कारण न देता तुमचे अकाउंट बंद किंवा पूर्णपणे रद्द करू शकतात आणि त्याबद्दल कुणाकडेही दाद मागण्याचा पर्याय ग्राहकाला उपलब्ध नसतो. गूगल, अॅपल, फेसबुक, ई-बे, पेपाल (PayPal), स्ट्राईप (Stripe पेमेंट गेटवे), अॅमॅझॉन आणि अशा अनेक कंपन्यांनी हे उद्योग केले आहेत आणि अजूनही करतात.
११. आता काही कंपन्या ग्राहकांना “स्कोअर” देतात. जर तुमचा स्कोअर चांगला असेल तर तुम्हाला चांगली सर्व्हिस मिळते, नाही तर चांगली सर्व्हिस मिळत नाही उदा. तुम्हाला फोनवर मुद्दाम जास्त वेळ होल्डवर ठेवले जाते वगैरे.
१२. स्वतःच्या मर्जीने नियम बनवू शकतात आणि ग्राहकाला पटत नसूनही गरजेस्तव ते मान्य करावे लागतात. उदा. एक कंपनी आता भाडेकरूंना प्रत्यक्ष किल्ली देत नाही, फक्त मोबाईल अॅप वापरूनच प्रवेश मिळेल अशी जबरदस्ती करते. काही ठिकाणी Bio-metric (हाताचे ठसे, डोळे, Face recognition) इ. माहिती वापरावी लागते.
त्यामुळे कुठल्याही कंपनी बरोबर व्यवहार करताना वरील गोष्टींचा विचार नक्की करा.
Economy Paradox – The World Over
1A. If interest rate goes up : “How can the poor afford a house or a car ?”
1B. If rate comes down :
“How will elders earn interest from the bank, in their twilight years ?”
2A. If foreigners invest in our country : “They are taking away our wealth as profits/dividends”
2B. If domestic Co. invests outside : “Our wealth shifts for the development of outsiders”
3A. If tax rates are increased : “The Govt is robbing people”.
3B. If tax rates are lowered : “The Govt is trying to help the rich”.
4A. If GDP grows : “The Govt is working primarily for the big corporates”.
4B. If GDP contracts : “There is no job creation”.
5A. If currency strengthens : “Our exports get impacted”.
5B. If currency weakens : “Our import bill has gone up”.
6A. If Food prices go up : “Masses are suffering”.
6B. If Food prices come down : “The farmers are suffering”.
7A. If stock market comes down : “The economy is in a mess”
7B. If stock market goes up : “Its not a true measure of economy; only corporates are being supported”.
8A. If Corporate tax rates are increased : “Govt is penalizing private enterprise”.
8B. If Corporate tax rates are cut : “the Govt is only trying to boost the profitability of corporates”.
Moral of the above contradictions :
Heads I win, Tails U lose
😄😄
